ไม่มีคำตอบง่ายๆว่าฟุตบอลจัดการกับเจ้าของมหาเศรษฐีที่ไม่มีใครรักได้อย่างไร | แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด – www.thaifrx.com

วนี่คือสิ่งที่คุณเห็นในไฟล์ การสาธิตที่ Old Trafford เมื่อสัปดาห์ที่แล้วการดูหมิ่นกฎหมายและความเหมาะสมอย่างอุกอาจหรือโหมดความไม่เห็นด้วยที่ชอบด้วยกฎหมายการแสดงออกต่อสาธารณะในช่วงสุดท้ายของความคับข้องใจที่มีมายาวนานเป็นที่ชัดเจนบางทีอาจจะเป็นครั้งแรกในฟุตบอลอังกฤษที่มีความเข้มแข็งในหมู่แฟน ๆ . เมื่อซูเปอร์คลับถอยห่างความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลงจะปรากฏขึ้นจริงหรืออย่างน้อยก็จริงมากกว่าที่เคยเป็นมาหลายปี ซึ่งในกรณีนี้แฟน ๆ ควรจะหาสิ่งที่พวกเขาต้องการ

เป็นที่น่าสังเกตว่าการประท้วงที่รุนแรงได้มุ่งเน้นไปที่ซูเปอร์คลับสองแห่งซึ่งมีเหตุผลมากที่สุดที่จะทำให้เจ้าของผิดหวัง อารมณ์แปรปรวนในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมามีหลายชั้น แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดและ อาร์เซนอล แฟน ๆ ทั้งสองมีปัญหาเฉพาะกับเจ้าของมหาเศรษฐีชาวอเมริกันที่ไปไกลกว่าการขาดความสำเร็จในสนามทำให้รู้สึกกว้างขึ้นว่าฟุตบอลถูกพรากไปจากรากเหง้าและผู้คนที่เคย “เป็นของ” สิ่งนี้กำลังเกิดขึ้นในประเทศที่เริ่มเกิดจากการปิดกั้นสู่ความไม่แน่นอนทางการเงินที่รุนแรง มีพลังงานที่ถูกกักไว้จำนวนมากซึ่งอาจสูญสลายไปเมื่อชีวิตกลับคืนสู่สภาพปกติหรืออาจไม่เป็นเช่นนั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากสถานการณ์ทางเศรษฐกิจแย่ลง

แถวในการจัดซื้อจัดจ้างอาจเป็นนามธรรมเกินไปที่จะจุดชนวนความเดือดดาลของสาธารณชน วิธีที่สโมสรฟุตบอลสถาบันทางสังคมที่ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีการป้องกันถูกยึดครองโดยกองทุนป้องกันความเสี่ยงผู้มีอำนาจและชีคอาจเป็นตัวอย่างของระบบทุนนิยมสมัยใหม่ในทันที ทันใดนั้นฟุตบอลก็เป็นหัวข้อทางการเมืองที่ไม่ได้เกิดขึ้นในสหราชอาณาจักรมาหลายปีแล้วและนั่นก็เกิดขึ้นในจุดวิกฤตเช่นเดียวกับที่ดูเหมือนว่าสิทธิ์การออกอากาศในประเทศอาจถึงจุดสูงสุด

มีจำนวนมาก พูดถึงโมเดล 50 + 1 ของเยอรมนีซึ่งรับประกันถึงอิทธิพลของแฟน ๆ แน่นอนว่าไม่มีใครคิดว่าการเป็นตัวแทนแฟนบอลที่มากขึ้นอาจเป็นความคิดที่ไม่ดี แต่นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของปัญหาซึ่งแสดงให้เห็นจากการครอบงำภายในประเทศของบาเยิร์น การเป็นตัวแทนของแฟน ๆ มีความสำคัญอย่าง จำกัด หากไม่มีข้อตกลงทางการเงินใหม่

นี่ไม่ตรงไปตรงมา เปลี่ยนระบบในพื้นที่เดียวและคุณสร้างความไม่สมดุลที่อื่นอย่างรวดเร็ว ยกตัวอย่างเช่นขีด จำกัด เงินเดือนขั้นสูงที่เปิดตัวในลีคหนึ่งและสองเมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมาและ หลังจากนั้นก็ถูกทิ้งหลังจากการท้าทาย จากสมาคมนักฟุตบอลอาชีพ พูดอย่างกว้าง ๆ คือสโมสรเล็ก ๆ ลงคะแนนเสียงในความโปรดปรานและสโมสรขนาดใหญ่ที่รู้สึกว่าพวกเขากำลังพิการอย่างไม่เป็นธรรม กฎระเบียบดังกล่าวมีจุดมุ่งหมายเพื่อปกป้องสโมสรที่ถูกผลักดันให้เกิดการระบาดของโรค แต่หากพวกเขายังคงอยู่ในสถานที่สำหรับช่วงเวลาที่ยืดเยื้อใด ๆ จะเปิดช่องว่างระหว่างลีกวันและแชมเปี้ยนชิพ สิ่งที่ถูกต้องสำหรับ Accrington Stanley ไม่เหมาะกับซันเดอร์แลนด์

กลับไปที่พื้นฐานกันเถอะ แฟน ๆ ส่วนใหญ่น่าจะยอมรับชนชั้นสูงบางประเภท: แนวคิดของ 92 ทีมในลีกที่มีทรัพยากรที่เท่าเทียมกันนั้นไม่ได้เป็นเพียงการทำไม่ได้ แต่น่าเบื่อ สโมสรใหญ่มีเสน่ห์ ทุกคนสนุกกับการเล่นและมีโอกาสที่จะเอาชนะ – แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด และอาร์เซนอล; ความทรงจำสีทองไม่ได้เกิดจากชัยชนะเหนือทีมทั่วไปของความสามารถที่เท่าเทียมกัน XLVI

แต่ควรมีสโมสรชั้นยอดกี่สโมสรและควรจะเป็นสโมสรที่ยอดเยี่ยมขนาดไหน? ในอดีตซูเปอร์คลับของอังกฤษมีความยอดเยี่ยมน้อยกว่าที่อื่น ๆ แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดเป็นสโมสรที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประวัติศาสตร์ลีก แต่ได้รับชัยชนะ เท่านั้น 20 เรื่องคิดเป็นประมาณ 16% ของทั้งหมดที่เป็นไปได้ เมื่อเปรียบเทียบกับบาเยิร์นที่คว้าแชมป์บุนเดสลีกามากกว่าครึ่งหนึ่งยูเวนตุสที่มีแชมป์กัลโช่ 38% และเรอัลมาดริดที่มีแชมป์ลาลีกาในสัดส่วนเท่า ๆ กัน (แม้ว่าในทุกลีกแนวโน้มจะเพิ่มขึ้นเป็นชนชั้นนำรายย่อยก็ตาม) .

นั่นเป็นเพียงการวัดความสามารถในการแข่งขันอย่างหนึ่งเท่านั้น มีแชมป์ที่แตกต่างกัน 24 สมัยในอังกฤษมากกว่าสองเท่าในอิตาลีเยอรมนีหรือสเปนแม้ว่าลีกอังกฤษจะเก่าแก่กว่าอีกสามคน ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมามี 14 ทีมที่อยู่ในสี่อันดับแรกในสเปน 13 ในเยอรมนี 12 ในอิตาลีและ 10 ในอังกฤษ

อะไรคือสิ่งที่ดีที่สุด? คงไม่มีคำตอบที่ถูกต้อง การมีบิ๊กสองหรือสี่หรือหกดูเหมือนจะไม่เป็นประโยชน์ สโมสรแชมเปี้ยนชิพทุ่มเกินตัวเพื่อเชื่อมช่องว่างไปยัง พรีเมียร์ลีกและการจ่ายเงินร่มชูชีพมีไว้เพื่อบรรเทาเส้นทางของทีมที่ไปในทิศทางอื่นซึ่งจะยกระดับแชมเปี้ยนชิพให้อยู่เหนือลีกวันอย่างมีนัยสำคัญ

แต่มีปัญหาพื้นฐานอยู่ที่นี่: ความสำเร็จมักจะอยู่ที่ตัวเองตลอดไป ทีมที่ชนะจะได้รับเงินรางวัลมากขึ้นสร้างรายรับประตูที่มากขึ้นมีรายได้จากโทรทัศน์มากขึ้น พวกเขาสามารถซื้อผู้เล่นที่ดีกว่าซึ่งจะทำให้พวกเขาดึงดูดแฟน ๆ มากขึ้นสร้างเงินที่จะลงทุนมากขึ้น หากไม่มีการเป็นชนชั้นนำในตนเองก็จะต้องมีเงินช่วยเหลือ นั่นคือเหตุผลที่จนถึงปี 1983 สโมสรเหย้าในอังกฤษให้ 25% ของการรับประตูให้กับทีมเยือนซึ่งเป็นรูปแบบของการแจกจ่ายซ้ำที่ช่วยลดความได้เปรียบของสโมสรที่มีสนามกีฬาขนาดใหญ่

รากฐานของพรีเมียร์ลีกคือการหยุดพักขั้นสุดท้ายจากรูปแบบนั้นซึ่งเป็นที่ยอมรับถึงความรับผิดชอบของสโมสรใหญ่สู่กลุ่มเล็ก ชนชั้นสูงสามารถรับส่วนแบ่งรายได้ที่มีอยู่มากขึ้นและเลิกกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่โรชเดลหรือเคมบริดจ์คิด

The Fiver: ลงทะเบียนและรับอีเมลฟุตบอลรายวันของเรา

มันเป็นเรื่องง่ายที่จะดูถูกพรีเมียร์ลีก แต่การลงทุนที่เกิดขึ้นได้ทำให้สิ่งอำนวยความสะดวกและคุณภาพของฟุตบอลดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แฟน ๆ จะพร้อมมากน้อยเพียงใดที่จะเสียสละสิ่งนั้นเพื่อแบบอย่างที่เท่าเทียมกันมากขึ้น? แมนส์ฟิลด์ควรมีบทบาทมากแค่ไหนในเรื่องของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด? การช่วยบูรีจะคุ้มค่ากับการที่ผู้เล่นสามารถท้าทายบาร์เซโลนาได้น้อยลงหรือไม่?

การปรากฏตัวของเจ้าของที่ร่ำรวยจากภายนอกซึ่งหมายความว่าสโมสรไม่จำเป็นต้องสร้างรายได้ผ่านฟุตบอลทำให้เรื่องยุ่งยากมากขึ้น แต่ปัญหาของการแจกจ่ายเป็นกุญแจสำคัญ มีการพูดถึงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันมากมาย แต่เว้นแต่ว่าปัญหาเรื่องแนวโน้มของความสำเร็จในการดำรงอยู่ต่อไปจะได้รับการแก้ไขเว้นแต่แฟน ๆ ของซูเปอร์คลับจะต้องเผชิญกับคำถามเรื่องเงินอุดหนุนและการแจกจ่ายซ้ำผู้ที่ไม่ได้รับผลกระทบนั้นเป็นเพียงแค่หวังว่าจะ แลกเปลี่ยนเจ้าของมหาเศรษฐีเหล่านี้เพื่อคนที่ดีกว่า ปัญหาที่ใหญ่กว่าคือเจ้าของมหาเศรษฐีมีความจำเป็นในตอนแรก